Mieszko z Piastów, cwany geniusz

autor zdjęcia: Biblioteka Narowowa/Wikipedia

źródło: Rzeczpospolita

Mieszko I (ur. 922–945 r., zm. 25 maja 992 r.) – władca Polski sprawujący władzę od ok. 960 r. Ojciec Bolesława I Chrobrego. Rysunek Jana Matejki z cyklu „Poczet królów i książąt polskich”

autor zdjęcia: Muzeum Narodowe w Warszawie/Wikipedia

źródło: Rzeczpospolita

„Chrzest Polski” (także: „Zaprowadzenie chrześcijaństwa”) – obraz Jana Matejki z 1889 r.

Mieszko w 966 r. wybrał najmądrzej, jak mógł. Dzięki „czeskiej ścieżce” chrystianizacji Polski jego następcy mogli utrzymywać balans między wpływami cesarza i papieża, a Kościół państwa Piastów służył swojemu władcy, a nie obcym.

Bardzo modne stało się ostatnio wśród historyków przypisywanie pierwszym Piastom różnych brzydkich cech: że wzbogacili się na handlu niewolnikami, że dowodzili bandą zabijaków, którzy ogniem i mieczem eliminowali konkurencję. Pojawiają się też hipotezy, że ojciec pierwszego polskiego króla Bolesława Chrobrego, czyli Mieszko (lub ktoś z jego bezpośrednich przodków), był jednym z morderczych wodzów wikingów, którzy pustoszyli w końcu pierwszego tysiąclecia po Chrystusie liczne kraje Europy.

Mieszko wikingiem? A może Wielkomorawianinem?

W tej wersji polskiej historii ów pierwszy „skandynawski” Piast miałby, podobnie jak Ruryk nad Dnieprem, przejąć kontrolę nad późniejszą Wielkopolską i tu budować swoje dominium. Faktem jest, że jego państwo wyłoniło się z historycznego niebytu nadzwyczaj szybko, od razu wsparte siecią silnych grodów i z poważną siłą militarną. A więc coś z niemal niczego, byt politycznie niemożliwy, chyba żeby wziąć za jego fundament jakąś nadzwyczajną osobowość władcy.

I na...